Cümlelerin Gücü

Bir cümleyle kalbimin hüzne boyanışını düşünüyorum ; yine bir cümleyle mutluluğun rengine dönüşünü sonra... Ya da bir cümlemle düşürüp, başka bir cümlemle kaldırdığım yürekleri...

Nicedir insanın kendi durduğu yeri yetişkin-çocuk ilişkisinde göremeyeceğine inanıyorum. Çünkü çocuklar o kadar masum ki, arındırıyorlar tüm kirleri ... Bu şiddete meyilli bir anne için bile öyledir üstelik. Vicdan azabı kasıp kavurur insanı. Çocuğun masumiyeti, kirlenmemiş yanı, tecrübesi kötülük barındırmayacak kadar fıtridir çünkü...

Oysa iki yetişkin arasındaki diyalog her şeyin ve herkesin halini gösteren iyi bir aynadır. Üstelik bu ilişki kavga üzerine inşaa ediliyorsa... Karşımızdakini zaaflarından yakaladığımız halimiz, öfkeyle ağzımızdan çıkanlar, bel altı vuruşlarımız, kalbimize emanet edilenlerin dilimizi vuruşları... Hepsi gösteriverir insanlığımızı... Çünkü hepimiz yaşadığımız hayat kadar kirlendik aynı zamanda da bakıştan ve cümlelerden anlam çıkartacak kadar ustalaştık...

Dillerinden yandıklarım da dilimle yaktıklarım da yalnızca bir cümleyle olmuyor aslında. Bir cümle binlerce cümleyi çağırıyor bilincimin saklı tuttuğu yerden...

Bir anne olarak sorumluluklarımdan birininde bu olduğunu bilmek yük olarak omzumda duruyor. Ben kendi seyrimin yorgun insanıyken nasıl bir çocuk masumiyetinde insanı doğru anlatacağım diye kara kara düşünmekteyim. Dilime, kalbime sahip çıkmam gerek farkındayım. Başkası için söylediğim her şey onun zihninin çağırdığı cümlelerden olacak büyüdüğünde. İyi cümleler çağırmalı cümleleri. Daha az kırılsın, daha az kırsın diye...

İnşallah hepimiz daha az kırar, daha az kırılırız ve inşallah kaçmayız aynada gördüğümüz hallerimizden...

Kendime Not:Rabbimizin öğütlerini anlayacak akıl ve kalp için dua etmeli ve cümlelerin onaran yanını farket(tir)melisin...

tugbaakbeyinan@gmail.com