Feminist Olmayaydık da Ne Olaydık?

Kız olmaktan çok mutlu olan bir kız çocuğu değildim ben.(Pek çok kız çocuğu gibi)Çünkü kız olmak benim için;

Sen kızsın sözünü sıkça duymak demekti.Sonra;

Kardeşlerimle ilgilenmek

Sürekli düzenli olmak zorunda olmak

En yakın rakibim olan elalemin kızlarını geçmek

Eve gelen erkek misafirlerden sonra sofraya oturmak

Yemekten sonra asla yemeği yiyip kalkamamak

Gittiğimiz misafirlikte ev sahibi gibi sürekli hizmete yardımcı olmak

Baş köşeye asla oturmamam gerektiğini bilmek

Annemin topuklu ayakkabılarını ancak büyüdüğümde giymek

Görkemli sünnet düğünlerine şahit olmak

Laf getirmemek için her zaman dikkatli olmak

Beni sevmesinden hoşlanmadıklarım için bile suçluluk duymak

Akşam ezanından sonra sokakta olmamak

Tüm kadınların ancak ekonomik özgürlükleri varsa değerli olacağına inanmak

Dantel yapmayı bilmek

Üniversite de başörtü sorunu yaşamak

Kendi sorununu erkeklerin anlatmasını dinlemek demekti.

****

Tüm bu kızsal sebeplerin ardından bir kızım olacağını öğrendim.Eyvah ben ne yapacagım şimdi dedim ilk duyduğumda.Üstelik bir kızı olmasını dünyadaki her şeyden çok isteyen eşime rağmen kızım olduğunu öğrendiklerinde;ilk çocuk mu? olsun sonra erkek olur diyenler de oldu.

Şimdilerde kızım kendi olsun ve bunu sevsin istiyorum en çok.

Büyüdükçe çalışan kadın olmak,aynı zamanda çalışan anne olmak,aynı zamanda ev hanımı olmak,görevi yalnızca ev ekonomisini sağlamakmış gibi yaşayan erkeklere şahit olmak,eskiden hissettiğim duyguları pekiştirmedi değil.

Şimdi sormak isterim feminist olduğumuzu söyleyenlere !

Şu durumda:"Feminist olmayaydık da ne olaydık?"