İkinci Çocuğu Beklemek
- 18-09-2012
- KATEGORİ Tuğba Akbey İnan
- YAZAR Tuğba Akbey İnan
İkinci çocuğu beklemek ilk çocuğu beklemekten çok farklıymış bunu anladım.Muhtemelen sayı arttıkça tecrübelerde bambaşka olacaktır.
Hiç bir şey bilmediğiniz halden ,pek çok tecrübeye sahip hale geçiyorsunuz öncelikle. İlk olmasının büyük heyecanıyla, daha az hata yapma ihtimalinin güveni yer değiştiriyor.
İlkinde istediğiniz saatte kalkmak, yorulunca dinlenmek, bugünde yemek yapamayacağım demek gibi kolaylıklarınız varken, ikincisinde uyuyamasanız bile erkendenden kalmak, kahvaltı ve yemek hazırlamak, eğer tek başınaysanız çocuğunuz uyuyanada kadar onunla olmak gibi zorluklarınız oluyor.Bu da daha stresli ve sinirli olma ihitmalinizi arttırıyor .
İlk çocuğu daha bir heyecanla bekleyen eşler ikincisinde hamile olduğunuzu unutup –dolayısıyla hassasiyetinizi,alınganlığınızın arttığını, göz pınarların her an akmaya müsaitliğini- normal hale devam ediyorlar.Sonra herhangi bir patlama anında “ne dedim ki ben şimdi” cümlesini kurmak zorunda kalıyorlar tabi.:)
En sık karşılaştığınız soru “kardeşini kıskanacak mı?” oluyor. Ben genelde “muhtemelen kıskanır ama büyüdüğünde iyi ki diyecektir inşallah” diye yanıt veriyorum. Zira belli etmemesinin daha problem olduğunu söylemiyor mu uzmanlar...
İlkinde en ufak ağırlık tehlikeli olabilecekken, koltukta uyuyan en az 15 kilo olan çocuğunuzu yatağına götürmek, dışarda tuvaleti gelmişse ve tuvalet alaturkaysa kucaklayıp yaptırmak gibi ilkine göre tehlikeli hallerin çok sıradan hale geldiğini görüyorsunuz.
İlkinde yediğiniz her şeye dikkat ederken, ikincisinde normal akışa kaptırıveriyorsunuz kendinizi...
Sonra acaba ilk çocuğa haksızlık eder miyim? Ya da ikincisini de ilki kadar çok sever miyim gibi sorular geliyor aklınıza.
***
Ve ...
Çok az süre kalmışken; evin iki kat daha fazla dağılacağını,çocuklara hem bu kadar oyuncak alıp hem dağıtmamalarını beklemenin acemilik olduğunu,ikinci çocuğa bu kadar oyuncak alınmayacağını, uykusuz gecelerin yeniden başlayacağını, kardeş sahibi olmanın ne kadar özel olduğunu, bir bebeğin heyecanının insana ne kadar iyi geldiğini, insana nasıl bir güzellik kattığını, onun her şartta ablasından bambaşka biri olacağını,kıyaslamaktan uzak kalmaya calışacağımı, karı koca kavgalarının hala çocuk ekseninde devam edeceğini , normal mi sezaryen mi? kime benziyor? Sütün yetmiyor galiba?Ne kadar zayıf ,yedirmiyorsun herhalde cümlelerini yeniden duyacağımı nasılsa biliyorum...
O sebeple her söylenene aldırmayacağıma, bir süre herkese “lohusayım,dokunmayın ağlarım" diyeceğime, kilonun değil sağlıklı olmanın önemli olduğuna inandığıma, yeni bir serüvene başlayacağıma ve bu serüvenin de pek çok şey öğreteceğine eminim .
***
Her yeni gelenle kalbimde yepyeni bir oda açılacağı ve kalbimin yeniden bir melek tarafından çıkartılıp temizleneceği anı heyecanla bekliyorum.:) Hayırlısıyla kavuşuruz inşallah...
Çok az kaldı...Dualarınızdan eksik etmeyin olur mu?
tugbaakbeyinan@gmail.com
Hiç bir şey bilmediğiniz halden ,pek çok tecrübeye sahip hale geçiyorsunuz öncelikle. İlk olmasının büyük heyecanıyla, daha az hata yapma ihtimalinin güveni yer değiştiriyor.
İlkinde istediğiniz saatte kalkmak, yorulunca dinlenmek, bugünde yemek yapamayacağım demek gibi kolaylıklarınız varken, ikincisinde uyuyamasanız bile erkendenden kalmak, kahvaltı ve yemek hazırlamak, eğer tek başınaysanız çocuğunuz uyuyanada kadar onunla olmak gibi zorluklarınız oluyor.Bu da daha stresli ve sinirli olma ihitmalinizi arttırıyor .
İlk çocuğu daha bir heyecanla bekleyen eşler ikincisinde hamile olduğunuzu unutup –dolayısıyla hassasiyetinizi,alınganlığınızın arttığını, göz pınarların her an akmaya müsaitliğini- normal hale devam ediyorlar.Sonra herhangi bir patlama anında “ne dedim ki ben şimdi” cümlesini kurmak zorunda kalıyorlar tabi.:)
En sık karşılaştığınız soru “kardeşini kıskanacak mı?” oluyor. Ben genelde “muhtemelen kıskanır ama büyüdüğünde iyi ki diyecektir inşallah” diye yanıt veriyorum. Zira belli etmemesinin daha problem olduğunu söylemiyor mu uzmanlar...
İlkinde en ufak ağırlık tehlikeli olabilecekken, koltukta uyuyan en az 15 kilo olan çocuğunuzu yatağına götürmek, dışarda tuvaleti gelmişse ve tuvalet alaturkaysa kucaklayıp yaptırmak gibi ilkine göre tehlikeli hallerin çok sıradan hale geldiğini görüyorsunuz.
İlkinde yediğiniz her şeye dikkat ederken, ikincisinde normal akışa kaptırıveriyorsunuz kendinizi...
Sonra acaba ilk çocuğa haksızlık eder miyim? Ya da ikincisini de ilki kadar çok sever miyim gibi sorular geliyor aklınıza.
***
Ve ...
Çok az süre kalmışken; evin iki kat daha fazla dağılacağını,çocuklara hem bu kadar oyuncak alıp hem dağıtmamalarını beklemenin acemilik olduğunu,ikinci çocuğa bu kadar oyuncak alınmayacağını, uykusuz gecelerin yeniden başlayacağını, kardeş sahibi olmanın ne kadar özel olduğunu, bir bebeğin heyecanının insana ne kadar iyi geldiğini, insana nasıl bir güzellik kattığını, onun her şartta ablasından bambaşka biri olacağını,kıyaslamaktan uzak kalmaya calışacağımı, karı koca kavgalarının hala çocuk ekseninde devam edeceğini , normal mi sezaryen mi? kime benziyor? Sütün yetmiyor galiba?Ne kadar zayıf ,yedirmiyorsun herhalde cümlelerini yeniden duyacağımı nasılsa biliyorum...
O sebeple her söylenene aldırmayacağıma, bir süre herkese “lohusayım,dokunmayın ağlarım" diyeceğime, kilonun değil sağlıklı olmanın önemli olduğuna inandığıma, yeni bir serüvene başlayacağıma ve bu serüvenin de pek çok şey öğreteceğine eminim .
***
Her yeni gelenle kalbimde yepyeni bir oda açılacağı ve kalbimin yeniden bir melek tarafından çıkartılıp temizleneceği anı heyecanla bekliyorum.:) Hayırlısıyla kavuşuruz inşallah...
Çok az kaldı...Dualarınızdan eksik etmeyin olur mu?
tugbaakbeyinan@gmail.com
10 Yorum Yorum Yaz