Benim acı serüvenim on seneyi geçti... Allah çekmeme göz yumduğu sürece çekicemde, nasıl kendim koymadım o acıyı kendimde çıkartamam öyle kolay kolay. Oniki senede neler denemedim ki, hatta gözümden de uzak oldu o senelerde... Bu tavsiyeler işe yarar elbette ama kimisininki benimkisi gibi zaman alır hemde çook zaman. Yani bunları denemek dr. a gitmek gibi... İyileşmeyeceği varsa iyileşmez insan. Burada tek mantık sınav olduğumuz başka bişi değil. İnş. biter artık benim sınavımda. Şu bir gerçek ki insan sürekli sınavda kalınca artık sorulara yanlış cevaplar vermeye başlıyor. Yoruluyor...Allah beni affetsin ama yoruldum.

Ayrıldıktan sonra eskiye dair tüm eşyaları... Kıyafetleri ...,. Aslında onu hatırlatacak herşeyi yeniledim.. Geçmişe dair hiç bir mesele kimseye tek kelime ettirmedim.. Melankoli müzikler canımı yakiyordu.. Onlarında terk ettim ve dilinden anlamadığım yabancı müzikler veya canlı müzikler dinledim.. Çok rahatladım ancak yinede onu hatırlatan birşeyler vardı... Aynı cadde aynı sokak.. Ve evin içindeki izleri... Onuda yaptım... Çok uzaklara taşındım... Inanın yeniden doğdum sanki... Yenilendim... Halbuki benim için çok imkansızdı herşeyi unutmak...

Bir de ortak arkadaşlardan uzaklaşmak lazım.Çünkü haberler gelip gidebiliyor. En önemlisi "dua" .Bol bol dua etmek lazım diye düşünüyorum. Bir teselli olarak Bu da geçer ya Hu deniliyor ama Hu ya bağlanamazsa arafta kalmış ruhlar gibi olur insan.İmtihan dünyasındayız.