Kahraman Babalar,Hayalperest Kocalar

Bundan bir kaç ay evvel farklı görüşte hanımların babalarını anlattıgı "Babalar ve Kızları" kitabını okumuştum.Bir kaç gün önce de Zeynep Cemali’nin babasını anlattıgı "Çılgın Babam" kitabını bitirdim. Tüm bu öykülerden anladığım o ki; kızları için "kahraman" olan babalar,hanımları için "hayalperest" olmaktan öteye gidememişler/gidemiyorlar.

***

Bir dönemin idealist gençleri evliliklerinde bu ideallerini devam ettiremeyince hayal ettikleri “kadınlar” için kız çocuklarını “proje” haline getirdiler bana kalırsa. Hanımlarını yetiştirmenin zorluğu yerine , kız çocuklarını yetiştirmeyi tercih ettiler. Her şeyi yeni baştan öğrenen küçük kız çocukları babasıyla kurdukları bu diyalogta okuyan, sorgulayan, çözüm arayan, dır dır etmeyen, dünyadaki olaylardan haberdar olan kızlar olarak yetiştiler. Lakin bir şey eksik kaldı bu serüvende : Bu küçük kız çocuklarının bir gün büyüyüp “kadın/hanım”olacagı gerçeği... Babalar bu konuyu yok saymayı tercih ettiler ,annelerinse iyi bir hanımdan anladığı düzenli ve tertipli olmak olunca kızlar kadın olmanın, evliliğin ne demek oldugunu bilmeden dünya evine girdiler.

***

Babasıyla hikayesi güzel geçmiş bütün kız çocukları annelerini her kavgada haksız bulmuştur. Kendisiyle konuşan, vakit geçiren adam nasıl olurda konuşmamakla suçlanır anlamamışlardır. Babalar hep haklıdır,annelerse konuyu abartan kişi... Zaten annenin hışmından babanın güçlü ve heybetli kollarına sığınmak bu sebeple çok kolaydır... Evlendikten sonra farkettiler ki; annelerinde haklı oldugu yanlar varmış...

***

Baba kız öyküleri güzeldir...Aynı zamanda hüzünlü,aynı zamanda huzur verici... İnsan babasının yanında güvende hissetmişse kendini güven için başka kollar aramaz kendisine, ergenlik döneminin en çalkantılı zamanlarında... Bilir ki; mutluluğunu da,hüznünü de önemseyen bir babası vardır.

Yıllar evvel beni gülümseten bir söz okumuştum:”Kız çocukları babaları gibi biriyle evlenmek ister.Anneler de düğünlerde hep bu yüzden ağlar” diye...:)Dedim ya en başından, kızlarının kahramanı babalar,eşlerinin kahramanı olmayı bir türlü başaramazlar...

***

O kız çocukları kendi serüvenlerini yazmaya devam ediyorlar. Belki de kendi çocuklarının kahramanı olmuş “eş”lerini, babalarına benzemediği için hayalperest buluyorlardır kim bilir... Ya da erkek çocuklarını babalarının yaptıkları gbi “proje”olarak yetiştiriyorlardır...

Hayat devam ediyor işte... Bir yerlerde babalar ve kızları hikayelerini yaşamaya devam ediyorlar... Dilerim bundan sonra kızlar, erkekleri kahraman görenin kendileri oldugunu farkederek büyüsün, babalarda usul usul “erkekleri”anlatsın küçük kızlarına...Bu masalda böyle güzel bitsin:)

tugbaakbeyinan@gmail.com