Her Derdin İlacı; Sevgi

Vahşi bir cinayetle Tarsus’ta öldürülen kızımızın haberini TV’lerden hepimiz dehşetle izledik, çok üzüldük,hatta milyonlarca yufka yürekli Türk milleti ağladı ve ağladım.



Dehşetli olayı anlatmayacağım. İnşallah şehit olan ÖzgeCAN Aslan kızımızın babası Mehmet abinin dün akşam canlı yayında söylediği sözler bu yazıyı yazdırdı. Diyordu ki:



“Efendim söylediğim gibi, kızımı bu hale getiren şahsın ağır bir şekilde cezalandırılmasını istiyorum. Daha önce de yine belirtmiştim, hiçbir insan kötü bir evlat doğurmaz. Şartlar ve koşullar, çevre insanları değiştiriyor. Sevginin topluma yayılabilmesi için bilinç düzeyi yüksek insanların sayılarının artması gerektiğini ben çocuklarıma anlattım. Eğer birilerinin yanlış yaptıkları için sürekli kafalarına vurursanız, sürekli döverseniz, bu iş devam edecek. Şunu yaşıyorum adeta: Hep masallarla büyümüşüzdür. Hep şöyle söyleniyor. Bir varmış, bir yokmuş… Ben de şöyle diyorum: Bir Özge varmış, bir özge yokmuş. Benim felsefemde şu var, bildiğim de şudur ve bunu iki cümle ile dile getireceğim: Sevgi geldi, saygı geldi cihana; biz yarattık dediler. Bizler sevmesini, saymasını öğretmeye geldik cihana. Teşekkür ederim.”



Yani sevgi ve saygıyı topluma öğretmezsek daha çok Özgecan’lar ölür, demek istiyor, yüreği yangın yeri Mehmet Aslan abimiz...



Yıllar geçtikçe, insan yaşlandıkça sevgiye daha çok ihtiyaç duyuyor. Sevgi bir gıdadır. Aynen yemek gibi...



Nasıl ki yemek yemeyen çocuk büyüyemezse, yeterince sevgi gıdasını almayan insanlarda ruhen büyümezler.



Sevgi bu dünyanın yaratılış hamurunun mayasıdır. Mevlana’nın oğlu Sultan Veled, iman aşktır, demiş. Deriz ya, imansız kılınan namaz da, oruçta kabul olmaz diye​, yani samimi olarak Allah rızası için yapılmayan ibadetler, aşksız ibadetler kabul olmaz... İman eşittir AŞK’tır



Kalbimde öyle bir sevgi var ki, yaratılan herşeyi seviyorum. Herşeyin güzel tarafını görüyorum. Bana, ama o şöyle şöyle yaptı dediklerinde, kendimce bir bahane buluyor ve yok o yapmaz yanlış duymuşsunuz veya hata yapmış Allah inşallah affeder, diyorum.



Bir büyük der ya: “Güzel gören güzel düşünür, güzel düşünen de hayatından lezzet alır.“



Bir gün, yüce Peygamberimiz SAV, ashâbı ile bir yere gidiyorlarmış. Birden bazı sahabeler yüzlerini buruşturuyorlar, “Aman efendim” diyorlar. “Oraya bakmayın, mübârek gözleriniz incinmesin.”Gösterilen yerde, bir köpek leşi vardır. Günlerce önce bir köpek ölmüş ve çürüme başlamıştır. Bir yandan gö­rüntü, bir yandan koku, haklı olarak bazı sahabeyi tedirgin et­miştir.



Kâinatın Efendisi, arkadaşlarından ayrılıyor ve daha ya­kından o köpek leşini dikkâtle, saygıyla, edeple, temâşâ ediyor. Sonra dönerek “Ama bir sıra gayet muntazam, inci gibi dişleri var” diyor.



Resulullah Efendimiz gerek sözleri, gerek hareketleri, gerek giyim kuşamı, gerek yiyip içmesiyle hep güzelliğin, ede­bin, incelik ve zarâfetin simgesi olarak yaşadı. O sâde müs­lümanlar için değil, bütün insanlık âlemi için de eşi bulunmaz, erişilmez bir örnek ve rehber şahsiyet idi.



Bendeniz herkesi öyle seviyorum ki gönlümde herkesin oturabileceği bir sandalye vardır. Hayalimburdan, Ankara’dan yanımda sevdiğim insanlarla beraber arabayla çıkıp, mola vere vere güvenle, barış içinde bir umreye gidip gelmektir...



Zaten hepimizin bildiği şu hadis üzerinde düşünelim mi? Hadisi internette arayıp bulduğum sitede çok güzel açıklamışlar, aynen kopyalıyorum:



Ebu Hüreyre radıyallahu anh'den rivayet edildiğine göre Resülullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:



"Canım kudret elinde olan Allah'a yemin ederim ki sizler iman etmedikçe cennete giremezsiniz. Birbirinizi sevmedikçe de iman etmiş olmazsınız. Yaptığınız takdirde birbirinizi seveceğiniz bir şey söyleyeyim mi? Aranızda selamı yayınız!"



(Müslim, îman 93-94. Ayrıca bk.Tirmizî, Et'ime 45, Kıyamet 56; İbni Mace, Mukaddime 9, Edeb 11)