Facegood!

Yeminlen yoruldum, bunaldım, daraldım.

 

Ne de olsa popülerim kendi çapımda. Face’de hemen her arkadaşlık davetini kabul ediyorum. Hele davet gönderen hanımsa hiç düşünmüyorum. Yerel ve yabancı kültürlere olan ilgimden dolayı da instagram’da hemen her milletten ama özellikle Ortadoğu, Asya memleketlerinden insanları takip ediyorum.

 

Ah, ah. Neyine yetmiyor üç komşu, beş akraba, bir koca.

 

Kimse alınmasın ha! Gördüğümü yazıyorum. Ruh güzelliğini ortaya çıkartamıyor tabi face ve instagram. E ne yapsın gençler, gözlerimiz de güzel, ağzımız burnumuz kaşımız, yediğimiz içtiğimiz, ayakkabılarımız, tonla para sayıp aldığımız esvabımız güzel deyip boy boy fotoğraflarını çekip yayınlıyorlar. Üstelik omurga ağrısı çekermiş gibi duran mankenler gibi poz verip, şiir klibinde oynayan bir kızmışcasına buğulu buğulu bakıp... a benim cahil gencim! Akşam kocan eve gelip kapıyı çaldığında, sen ona vitrinden fırlamışçasına makyajlı ve süslü kapıyı açınca adam sevinecek, sevinecek de… on dakika kadar. Sonra sana yemek soracak. Sabah uyanınca makyajsız suratını, dağılmış saçlarını görecek. Hadi korkmadı diyelim. On dakika sonra temiz çorap, ütülü pantolon soracak.

 

O buğulu ve çapaklı gözlerinle istediğin kadar bak. Aşk karın doyurmadığı gibi buğulu gözler de pantolon ütüleyemeyecek.

 

Yoruldum yahu...

 

Sosyal medyada paylaşılan fotoğrafların çoğunluğu ya ben güzelim diyor ya da bak neler neler yiyorum, bak ne kadar zenginim diyor. Ortadoğulu bir “following”im boynuna zincir takılı kaplanını çöl safarisine giderken jipine bindiriyor mesela. Avrupa fakirleşiyormuş, doğrudur. Doğu şimdi dünyanın zenginliğini fark etti, dibine ulaşmaya çalışıyor.

 

Gereği düşünüldü ve yapıldı... Artık alıcılarım eğri duruş, buğulu göz ve şık sofra ayarlı. Üçten fazla paylaşımda bulunurlarsa üç vakit içinde, hemen ipleri kopartıyoruz. Sen sağ ben selamet sosyal bağlantım. Şunun şurasında nohut oda bakla sofa evimde, hepimize yer olmadığı aşikar.