Her Güne 5 Koli

Editörlerime verdiğim bir sırdır artık bu. Lütfen bana son teslim tarihi söyleyin. Keyfe keder yazamıyorum ben. En iyi temizliği misafir gelmeden önce yapabilenlerdenim galiba. Durduk yere sarf etmiyorum tabi bu cümleleri. Nerelerdesiniz, sorusuna cevap bir yerde.

 

Son zamanlardan başlayayım. Evin hali her zamankinden daha karışık. Neyse ki çok geçerli bir sebebim var: taşınıyoruz. Ha bugün ha yarın, kiracılar ha çıktı ha çıkacak derken iki aydır taşınmaya niyetlenmiş bir evdeyim.

 

İnsan söyledikleri kadar, düşüncelerine de dikkat etmeli. Hele ki ahir zamanda. Size de oluyor mu sevgili okur? Aklından geçen başına geliyor. Daha havalar yeni ısınmaya başlamışken, tilkiler birer birer artıp, zihnimde dolanmaya başlamışlardı: Şu işler güçler bir dinsin, evi, eşyaları gözden geçirmek lazım. Özellikle kütüphane. Saklanmış kağıtları, bazı kitapları elden çıkarmak gerek. Sadeleşme niyetini iyice hayata geçirmeli…. Daha neler. Sen misin bunu diyen? Bütün evi gözden geçirme mecburiyeti anlamına gelen taşınma denen olayı yaşamak durumunda kaldık. Ki ben, gerçekten taşınmaktan korkan bir insanım.

 

Muhtemelen daha önce yazmadım. Ben Ankara’dan gelin geldim İstabul’a. Baba ocağında kitaplarımı, eşyalarımı vs koliledikçe, ki 4. katta oluyor bunlar, Allah’ım bunca eşya nasıl aşağı iner, nasıl İstanbul’a gider, nasıl evime yerleşir, diye düşünerek az işkence etmedim kendime. Halbuki ne kadar boş bir çiledir bu. Vakti ziyan etmektir bu. Rabbim yüzüme baktı da ne eşyalar inerken, ne eve çıkarken hiç birini görmedim.

 

Fakat şimdi daha cesur yaklaşıyorum taşınmaya. Gözümüzde büyüttükçe işler kolaylaşmıyor nitekim. Aksine sarmal sarmal karışıyor. Sakinlik, teenni ile ve tabi ki Allah’ın yardımı ile hepsi düzene girer. Günde ortalama 3-5 koli paketlersem, her şey yetişir diye düşünüyorum.

 

Bu iyimserlik sayesinde şimdi bilgisayarın sağı solu kitap, defter kaplı iken, rendelerimi daha mayıs ayında paketlediğimi unuttuğum için eksikliklerini yaşarken, halı silmiş kollarımdaki minik kaslar tekrar nefes alırken bu kadar rahat yazımı yazabiliyorum.

 

Ne yapalım, Allah bes, baki heves.