Kırk Yıllık Dost

Bugün bir misafirim geldi…Kırk yıllık dost, desem yalan olmaz. Kendimi bildim bileli tanırım kendisini…

Biraz huysuzdur, alıngandır, ama Allah var, iyidir. Bazen çok sıkıcıdır, fazla konuşur. Gitse artık, dediğim çok olur. Bazen de şefkatli cümleleri en çok ihtiyacım duyduğumdur.

Sıkı dosttur. Onca yıldır paylaştığım sırları kimseye anlattığını duymadım. Ben ağlarken güldüğünü görmedim. Sevinçlerime benim kadar sevinir, gözyaşlarımla onunkiler birbirine karışır.

Bazen deli doludur, enerjime enerji katar. Çoğu zaman da beni en çok o yorar. Öyle bir kızdırır ki… “Yeter artık bıktım senden” deyiveririm yüzüne. Onca söze rağmen, hep alttan alır, hiç küstüğünü, kapıyı yüzüme çarpıp gittiğini görmedim.

Uğradı yine bugün. O kapıyı çalmadan önce başka planlarım vardı. Evi süpürecektim, çamaşır katlayacaktım, çocuklara kek yapacaktım, kitap okuyacaktım…

‘Yine zamansız uğradı, şimdi sırası mı misafirin.’ diye söylenirken, içimden geçenleri duymuşçasına gülümsedi ve tuttu elimden. “Hiçbir şeyin acelesi yok bitanem,’ dedi. ‘Şuan en önemli ve öncelikli olan birlikteliğimiz. Hadi gel, bunun tadını çıkartalım.”

Kahvelerimiz elimizde, oturduk karşılıklı. Biraz geçmişten bahsettik. Ben hatalarımı, pişmanlıklarımı anlattım uzun uzun. Çok uzattın, sonuca gel, demedi.Gözlerini gözlerimden bir an bile olsun ayırmadan dinledi…

“Varsın olsun, gelip geçti hepsi.” dedi.

“Onlara artık ‘kırgınlık’ denmiyor, artık ‘deneyim’ oldu onların adı… zenginlik oldu,” dedi.

“Çok zenginsin, bu yaşadıkların dünyanın servetini versen alınmıyor.” dedi.

“Yaşadıkların kayıp değil, kocaman kazanç, değerini bil. Sen gerçekten değerlisin, en çok da kendinin değerini bil.” dedi.

O dedikçe ben dinledim, yanan ruhuma serinlik oldu sanki sıcak cümleleri… Kafamı omzuna yaslayıp, ağladım… şefkatinde huzur buldum…

Bu sıcaklığı ne çok özlemişim. Ve gönlümün asıl şifası bu omuzlarmış…

Hani diyor ya şarkıda;

Anladım ki hiç kimse, hiç kimse sen değil.

Hiç kimse senin gibi canımdan öte can değil.

Hiç kimse senin kadar fikrime huzur değil…



Hoş geldin Gonca, hoş geldin kendim…

Fikrimin huzuru, canımdan öte canımsın… Seni özlemişim… İyi ki uğradın… gitme ve hep benimle kal. Başımın üstünde, kalbimin özelinde, ruhumun derininde yerin var.

https://www.instagram.com/goncanil/