Mescid-i Aksa’ya Gidiyorum

Türkiye’de belki ilk defa engelli bir kişi ilk kıble’miz Mescid-i Aksa’ya gidiyor, yardım götürmek için gidiyorum. Engelli olup olmamak önemli değil, önemli olan bizi engelleyen nefsimiz. Engellilere yardım etmeye çok alışmış bir millet olarak, yardım etmeye alışan engellilere alışık değiliz ve çok yadırgıyoruz. Hele yardım için yurt dışına gitmeye kalkan engelli duyunca çok şaşırıyorlar.

Gidiyorum…

Yıllarca yalnız bıraktığımız kardeşlerimizin gözlerinin içine bakarak özür dilemeye. Milyarlarca Müslümanın ilk kıblesine sahip çıkamayışını göremeye ve oradaki kardeşlerimizin elini ayağını öpüp af dilemeye.

Siz affedin ki Rabbimiz de bizi affetsin demeye. Gidiyorum bir avuç gayrimüslim insanların, Müslüman kardeşlerimize yaptıklarının yüzüme tokat gibi çarpmasını ve yüz binlerce Müslümanın nasıl seyrettiğini görmeye gidiyorum.

Açık hava hapishanesi haline getirilen ve kardeşlerimizin durduk yere hiç yüzünden öldürüldükleri kutsal mekana gidiyorum ve orada ki çocukların gözlerine bakıp affet, size sahip çıkamadığımız için, göz göre, göre milyarlarca Müslüman sizi görmezden geldiği için ve Ahiret’te Şefaat ya Nebi diyebilme yüzümüz olsun diye ne olur biz Müslümanları affet demeye geldim.

Binlerce Suriye’li kardeşimize ensar olmak için çaba gösteriyoruz ama onu bile hakkıyla yapamazken, Filistin’li annenin elini ayağını öpüp özür dilerim demeye geliyorum.

Tüm İslam Alemi adına bizi affedin, yıllarca savaşta sakat kaldınız, sessiz kaldık, öldünüz yine sessiz kaldık, evlatlarınızı ellerinizle toprağa verdiniz, bizlerin de ilk kıblesini korumak uğruna ama gene biz sessiz kaldık.

Ellerimde ki akıllı telefonlarda resimlerinizi görüp Rabbim yardımcınız olsun deyip geçebildiğimizin acısını yaşayarak geliyorum.

Bir arabamız varken üst modeli için faizin dibine vuruyoruz da helal kazancımızdan 10 TL verememenin acısıyla geliyorum.

Sizlerden, bizler için dua etmenizi istemeye geliyorum dua edin ki sizler gibi kardeşlerimizi görmeyi Rabbim bizlere nasip etsin.

Filistin’ li bir aile sabah evden çıkarken mutlaka helalleşip çıkar ve akşam evin oğlu döndüğün de Filistin’li annenin söylediği cümle “Oğlum sen yine şehit olmadın mı?”

Daha söylenecek çok şey var ama gözyaşlarım ve içimde ki Müslüman alemine duyduğum kızgınlık buna izin vermiyor.

Engelliyim ve gidiyorum. En önemlisi de Rabbim nasip ederse Şehit olmaya inşallah.

Bizler burada çok güzel yerlerde sohbetler dinliyoruz ve sohbet konuları da Efendimiz S.A.V. evi, döşeği, verdiği sohbet mekanları, giydiği kıyafetler ve biz bunları dinliyoruz sonra da evimize gidip rahat koltuklarımızda oturuyoruz.

Rabbim gösterişten uzak Efendimiz S.A.V. hayatından örnek alıp yaşamayı nasip etsin. Şubat 2 sinde inşallah gidiyorum dualarınızı eksik etmeyin inşallah. Engellilerin de yardıma ihtiyacı olmadığını görün ve fırsat verin yardım etsinler ama engel olmasın.