Benim Nefsim Hiç Ölmeyecek Gibi!..

Birkaç gün önce çok sevdiğim bir arkadaşımı ebedi âleme uğurladım. Ne acı tevafuktur ki dizlerimin bağını çözen, benliğimin kabul edemediği o haberi başka bir arkadaşımın düğününde aldım.

Çok üzgünüm "hangi cümleler duysam, neler yapsam da kendimi avutsam" diye arayış içindeyim şu günlerde. Baktığım her yerde onu görüyorum. Kulaklarımda onun ahenkle çıkan sevgi sözcükleri “seni seviyorum kadın” deyişi, meğer benim onunla ne güzel ve ne özel anılarım varmış.

“İnsan kaybedince anlarmış” sözü hep söylenir. Ama ben şimdilerde bu sözü aklıma bile getirmiyorum. Rabbimin nasibinden ve kısmetinden öteye gidemeyiz.

Keşkelerim yok. Ben onun samimiyetini yaşarken öyle içime sindirmişim ki. Hani bazı duygular vardır. Hissettiğiniz kişiyle sık görüşmenize, birçok noktada paylaşım yaşamanıza gerek yoktur.

Göz göze geldiğinizde ve sarıldığınızda görüşemediğiniz o süreyi, tamamen yok sayar. O duygu işte, bu arkadaşlık kalitesini yakalamak demektir.

Dünyanın bin bir türlü engelleri ve hengâmesinde zaman sular gibi akıp giderken, yanı başımızdan; bunaldığımız bir anda huzur bulmak için sevdiklerimizi hatırlarız.

Genelde ben böyle yaparım. Ve bilirim ki beni düşünen ve bana sevgisiyle güç veren, dualarıyla benimle olan can arkadaşlarım ve dostlarım var. İşte bu çıkarsız koşulsuz kalp huzuruna erdiren sevginin adı:

“Birbirini Allah için sevmek”

Evet, sevdiğimin kayıp anında adını koyamadığım, beynimdeki ve yüreğimdeki duygu karmaşasına farklı bir gözle, kuş bakışı bakmayı denedim. "nefsime".

Gözlerimden yaşlar süzülürken, diğer yanda empati yaptım ve nefsimi suçüstünde yakaladım.

Meğer benim nefsim hiç ölmeyecek gibi gaflet içindeymiş. Hepimiz gibi ölümün var olduğunu, Rabbimden gelip tekrar ona döndürüleceğimize, inanmış iman getirmişim. Fakat biliyoruz ve inanıyoruz demekle :( yaşantının her bölümüne yerleştirmek, ölümü yüreğinin taaa içinde hissetmek her hatırladığında seni günahlardan geri çekebilmesi, ağzının tadının bir an kaybolması ve seni nefret ettiklerine bile yaklaştırması :)

Bir birinden o kadar çok apayrı ki bilmek, inanmak olması gerekir. Fakat yaşamına geçirmedikten sonra bilmenin ve inanmanın eyleme geçememesi insanın nefsini terbiye edemeyeceği aşikârdır. Nefis öyle uslanmaz bir haldeki sürekli kişiyi teselliyle, oyalama taktikleriyle ve gaflet tuzağına farkına varmadan düşürme çabası içinde.

Çok hoşuma giden bir söz var."İnsan suçları ve eksikleriyle yüzleştiği an öyle dayanılmaz bir acı hissedermiş ki en ağır kanser hastasının çektiği acının yetmiş katını tüm bedeninde ve ruhunda duyarmış. Nefis kulu bu halden uzaklaştırmak için bin bir çeşit bahane ağı örermiş.”

İşte bugüne kadar bildiklerimi ve inandıklarımı tekrar gözden geçirmem gerekiyor. Benliğimin bugünden geçerli olarak ölüme bakış açısını sorgulamakla meşgulüm şu günlerde… Hemen ifade edeyim. Bu hislere ulaşıncaya kadar geçen süre hiç kısa değildi. Çünkü dakikalar saatlere, günler haftalara hatta aylara eş değerdi. Gördüklerim ve şahit olduklarım ölümün ta kendisiydi.

Asla sindirilmesi kolay değildi. Nefsim için zor olsa da artık ölümle birlikte yaşama gayreti içindeyim.

Ölürken arkamızdan konuşulanlarında Allah katında önemli olduğunu düşünüyorum. Allah’ın sevdiği insanların kullarında yanında kıymeti vardır. Biz kadınları kendimize ayna tutmaya davet ediyorum.

Arkadaşımın eşi gibi hangimizin eşi öldükten sonra ardımızdan “Tek kelimeyle mükemmel bir eşim vardı. Onun acısını kalbime nasıl anlatacağım.”der.

Çocuklarımız ardımızdan, arkadaşımın çocukları gibi “Annem mükemmel bir eş, mükemmel bir anne, çok iyi bir dost, çok iyi bir arkadaştı. Allah bana da onun gibi bir eş nasip etsin.”der.

Acaba arkadaşım gibi yaşarken, çevremizdeki tüm insanlara hoş sevgi sözcükleri söyleyerek, tek tek kalplere dokunabiliyoruz mu? O öyle bir insandı. Peygamber ahlakıyla ahlaklanmıştı. Taziyesine gelen her insan yaşarken "Şehnaz en çok beni seviyor."düşüncesine sahiplerdi.

Dokunduğun her kalp, seni sevgi ve duayla anmaya devam edecek. Yaşarken senin yaptığın gibi...

Her birimize özel hissettirdiğin duygular ve öğretilerin için unutulmaz izler bıraktığın için...

RABBİM SANA RAHMET NAZARIYLA BAKSIN CANIM ARKADAŞIM