Şiddet Eğilimi Miras mı Acaba?

Son yıllarda görülen şiddet eğilimindeki artış; herkesi ciddi ciddi düşünmeye, sorgulamaya ve kaygıya sevk ediyor.

Tüm bu yaşanılanların tek bir sebebi şudur diyebilmek çok zor. Fakat bu günlerde bir soru takıldı zihnime "Şiddet ebeveynden çocuğa miras mı kalıyor acaba?"

Neden olmasın! Çocuğun karakter gelişiminde anne ve babanın ciddi bir payı olduğunu hangimiz inkâr edebiliriz.

Ailelerimiz güzel ahlakı tamamlamak için Allah (c.c.) tarafından bizlere gönderilen peygamberimizin çizgisinde bizi yetiştirmeli değiller miydi?

Birçok güzel davranışı; iyi ahlakı, doğruluğu, sabrı, bağışlamayı, kinci olmayıp affedici olmayı, saygıyı, kısacası iyi bir insan olmayı anne ve babadan öğrenmedik mi?

Peki tüm bu değerlerden yoksun ve bu öğretilerle büyümeyen ebeveynler evlatlarına ne verebilirler?

Kalplerine sevgi değmemiş ve merhamet edilmemiş anneler ve babalar; nasıl muhabbet dolu insanlar yetiştirirler?

Çocuk kimden, ne zaman öğrenecek sevgi ve merhameti?

Gözlerini dünyaya açtığı ilk günden beri ona nemli gözlerle bakan anneden mi?

Ağzından bir güzel kelam çıkmayan ve sürekli bağıran bir babaya merhaba derken mi?

Bir türlü bitmek bilmeyen kavgaların korkusundan eşyaların arkasına gizlenirken kaybolmak isterken mi?

Aynı zamanda sevdiklerinin başına ne gelecek kaygısıyla yüzüne kapattığı elleriyle tek göz izleme çabası içindeyken mi?

Babasına hakaret eden annesine bakarken mi?

Çok sinirlendiğinde annesinin ve kendisinin boğazına sarılan kocaman elli babasından mı?

Susmak bilmeyen ve herşeyden şikayet eden annesini dinlerken mi?

Eve geldiğinde tek ilgilendiği televizyon kumandası ve telefon olan babasından mı?

Tüm cesaretini toplayıp kendini ifade edecekken ağzından çıkan mutlu sözcükleri azar yiyerek bir bir geri yutkunurken mi?

Her defasında babası ve annesi tarafından yaşıtlarıyla kıyaslanıp özgüvenini tamamen yitirmişken mi?

Babasının dili öğüt verirken, davranışları şiddet yüklüyken mi ?

Annesinin göz yaşları içinde sürekli kendi halini örnek göstererek yapamadıklarını empoze ettiği hırs ve kin tohumu ektiği kalpten mi?

Böyle yetişen birinden doğru davranışlar bekliyoruz? Mümkün mü?

Hiç mümkün olur mu?

Bu ebeveynler hangi güzel davranışı gördü ki onu miras bıraksın evlatlarına.

Huzursuzluğun kol gezdiği evde, her an kalbini ağzında hissetmenin duygusu içinde yaşarken...

Sığınağım dediği evinin cehenneme döndüğü, yuva diye bir sözün ne anlama geldiğini hiçbir zaman bilememenin dinmeyen acısını hissederken...

Bir düşünün; bu evde büyüyüp de sağlıklı bir psikolojiside olmak mümkün mü?

Bilakis psikopat davranışlar mirası devralır böyle yetişen çocuklar.

Böyle bir miras sırtlanarak nasıl yol alınır? Altında kalmadan nasıl yaşanır?

Bu çocukların tek sermayesi şiddet mirasıdır. Böyle bir hayata yaşamak denir mi?