Bayram...Gündem...Vs...

Yıllar evvel bir iftar programında Ramazan ayını Müslümanların konsantre yaşamı diye tarif etmişti Engin Noyan. Ve devamında orucun pazartesi –perşembeye taşınmasından, sahur vakitlerinin teheccüt vakti olacağından,mukabelelerin sadece Ramazan sonrasına taşmasından, teravihlerin yerini kaza namazlarının alacağından, fitrenin sadaka halini alacağından, oruçlu iken Müslümana yakışmayan halin aynı kalmasından söz etmişti. Çok severim bu tanımı. Yıllardır unutmama ve her daim söz etme sebebim biraz da bundan…

Her biri nefsin Ramazan sonrası imtihanı olacaktır mutlaka… Ama bu Ramazan’da bir kez daha farkettim ki, zamanı sandığımızda daha hoyrat kullanıyormuşuz her birimiz. İnşallah bu Ramazan sonrasında irademiz için, kulluğumuz için önemli bir adım olur…

Herkese hayırlı bayramlar diliyorum…
**
Ramazan ayının başından beri Filistin’de Müslüman kardeşlerimizi de duamıza ekledik her daim. Sosyal medyada bir dolu fotoğrafla ezildi içimiz… Rabbim yardımcıları olsun.

Hal böyle olunca sohbetlerin konusuda bu oluyor. Ben konunun başka bir boyutundan söz etmek istiyorum. Bazen – belki de fotoğrafların ve ölümün bizde uyandırdığı etkiyle- olaylara bakışımızda eksen kayması yaşadığımızı düşünüyorum.
Savaş ortasındaki masum çocuk fotoğraflarının bir insanın içini derin acılara gark etmemesi imkansız elbette ama öte yandan cennete gideceklerine emin olduğumuz insanlara üzüldüğümüz kadar yanı başımızda uçurumdan yuvarlanır gibi cehenneme doğru gitmekte olan insanlara üzülmediğimizi farkediyorum. Üzüntüleri yarıştıralım demiyorum tabi... Ya da bunca masum insana üzülmeyelim de demiyorum. Hüznün fazlası şeytandandır diyor Efendimiz… Bir resme bakarken, ölüme şahitlik ederken yanı başımızdaki hala yaşamakta olanlar için de dua ediyor muyuz, onlar için göz yaşı döküyor muyuz diye düşünelim istiyorum…

Yoksa bazen kendimizi Allah’tan daha merhametli zannetme yanılgısına düşüyoruz her birimiz… Rabbim olayların hakikatini görebilmeyi nasip etsin…

“Yaşasın zalimler için cehennem”