Kaçan mı? Kaçıran mı?

Annesine benzemekten ısrarla kaçan kız çocukları ile annesi gibi biriyle evlenmek isteyen erkek çocukları yetiştiren anneler ya da babasına benzemekten ısrarla kaçan erkek çocukları ile babası gibi biriyle evlenmek isteyen kız çocukları yetiştiren babalar, hiç düşündüler mi acaba durum neden böyledir diye? (Elbette farklı düşünenlerde vardır)

Bugünlerde bunun nedenleri üzerine düşünüyorum sıkça. Erkekten ve kadından, erkek ve kadın farklılıklarından bihaber yetiştirdiğimiz çocuklarımızı bir de kendi hemcinsine benzemekten hızla kaçan biri haline dönüştüren şey beklentilerimiz ve kullandığımız hoyrat dil olmalı …

Hayatın zorlukları karşısında güçlü olmayı öğretirken çocuklarımıza, duygularından da kaçmayı öğretiyoruz nedense…Bu sebeple hep bir eksiklik duygusuyla büyüyor çocuklarımız…Annemin beni kucağına aldığını hatırlamıyorum diyen kız çocukları ile babamın benimle sohbet ettiğini hatırlamıyorum diyen erkek çocukları ne kadar çoktur yetişkin hikayelerinde…

Oğluna gösterdiği toleransı kızına göstermeyen anneler… Kız çocuk gibisi yok diyen babalar… Belki de kızının ya da oğlunun “kendi hikayesine “ benzeyen hikayeler yaşamasından korktuğu içindir her şey… Belki de ısrarla yüzeye çıkmasını istemediği duygulardandır…

Çocuğunun eşine benzemesinden korkup istediği bir kız ya da erkek haline getirme çabasıdır ya da…
Hadi illa olumsuz bir penceren bakmayıp erkeğin güçlüyü koruma , kadının korunma ihtiyacındandır ,kızlar babaya, erkekler anneye düşkün olur diyelim…
**
Nerden bakarsak bakalım , kendi çocuğumuzu yetiştirirken öncelikle hep annemize/babamıza benzemekten kaçmak üzerine bina ediyoruz terbiye biçimimizi…Bunun dışında çok çaba sarf etmeyince annemize/babamıza benzer tepki veren hallerimize teslim oluyoruz…Sonrası hayal kırıklığı…Ya da bolca sarf edilen savunma mekanizmaları…

**
O yüzden bir çocuğa resme bütününden bakarak davranmak gerektiğinin altını sıkça çizmeye çalışıyorum. Yirmi yıl sonrası için algılar ve yargılar ektiğimizin bilinciyle hareket etmeliyiz ; bir derdi olan, kendini emanetçi sayan insanlar olarak …

Salt dünyevi beklentilerle, kendi değersizlik hissimizi tamamlama arzusuyla yaklaşamayız çocuklarımıza…Onları hazırladığımız dünyada kız çocuklarına anneliği/kadınlığı , erkek çocuklarına babalığı/erkekliği hal dilimizle anlattığımızı unutmamalıyız…
Yoksa sonrası fena…Bize benzemekten ısrarla kaçan kızlar ve erkekler kendi kırık dökük hikayelerinde hep o kaybettiği değeri/fıtratı arayan biri haline dönüşüveriyorlar yazık ki…
**
Anlattıklarımdan sonra nereye varacağım yer belli…Siz bu anlattıklarımın neresine düşüyorsunuz? Kaçanlardan mı kaçıranlardan mısınız?

tugbaakbeyinan@gmail.com