NE YAPACAĞIMI BİLMİYORUM

Bir Adem Diyor ki...

Mutlu sayılabilecek bir evliliğimiz var. Maddi durumumuz çok şükür, iyi. Dindar olmaya çalışan bir erkeğim. Eşim tesettürlü ancak ibadetlerini yapmıyor. Benim sohbetlere gitmemi neredeyse istemiyor. Dini harcamalar ve vakit geçirmelerime karşı çok ince bir karşı çıkışla bende suçluluk duygusu oluşturuyor.

Beni ev ve iş arasına sıkıştırıyor. Ben elimden geldiğince kitap okuyorum, tasavvufa alakam var . Sürekli yukarı çıkmak istiyorum; fakat sanki ayağımdan tutuluyorum.

Onun tek ilgisi AVM gezmek, evini güzelleştirmek , iyi yemek yapmak, temizlik yapmak. Kendisini ne zaman ibadet veya kitap okumaya teşvik etsem "sende okumuş kadın alsaydın" diye eleştiriyor. Ben eve geldiğimde çocuklarla oturmuş sürekli dizi seyreden bir anne görüyorum.

Nasihat kar etmediği içinde bende odama gidip vaktimi ayrı geçiriyorum. Çay ve yemek saatleri , gezi vs beraberiz, onun dışında tek hissediyorum kendimi. Bir erkek olarak derdimi ne anneme ne kardeşime ne bir arkadaşa anlatamıyorum. Dışarıdan her şey dört dörtlük görünüyor. Ama benim içim sürekli yanıyor. Eşim için çocuklarım için ve kendim için.

Şu ana kadar ciddi sayılabilecek bir sorun yaşamadık ancak ufak bir şeyde dağılacağız gibi geliyor. Ne yapabilirim. Şu ana kadar sabır ettim ayet, hadisler ve tasavvuf terbiyesiyle. Ne yapayım?

ADEM