Oyyy Corona Ne Ettün Da

Uzun zamandır yoğunluk koşturmaca bahanesiyle yazmayı ihmal ettim.
Gündemin baş tacı CORONA olunca bizi kendi iç yolculuğumuza çıkarıp birçok sevdiğimiz güzelliklerin gün yüzüne çıkmasına vesile oldu.

Bunun için ona teşekkür edecek değilim, teşekkürüm tabii ki Rabbime.

Bu imtihanda tefekkürü ve sabrı tam olarak gözüme iliştirdiği için.
Öyle enteresan bir süreç ki birçok duyguyu ve davranışı aynı anda yaşayıp kontrolü hiç kaybetmeden yola devam etmek gerçekten zor bir mücadele.

Yılların getirdiği onca alışkanlıklarımız duvara tosladı.
Nasıl bir hazmetmeliyiz tüm bunları?
Düşüncesi bile zorken mücadelenin içinde bulduk kendimizi. Rabbim sonumuzu hayırlı eylesin.

Bu süreçte evde kalmak, kendimizle kalmak, bünyemizde hâlâ kabul göremedi ne yazık ki!
Hâlâ belli yaş üstü erkekler parklarda, banklarda sübhanallah boncuğu gibi dip dibe resimler vermeye devam ediyorlar.

Nasıl canlarını hiçe sayıp böyle bir şey yapıyorlar bunun mantığı yok derken cevabını buldum galiba;
Geçen gün televizyonda dertlerini uzmana sorup çare arayan yurdumun nadide hanımları(!) ile karşılaştım.
Öyle böyle dertler değil! Anlattıklarını dinleyince "bu kafadan istiyorum!" demeden yapamıyor insan.
Gülmekten gözlerimden yaş geldi. Pek bir trajikomik durumlar.

Allah'ım bu nasıl bir akıl tutulması, top yekun psikiyatra gidelim başka çare yok çünkü.
Bunun normal seyrinde düzelme imkanı yok hissi ön plana çıkıyor istemeden.

Kadınların corona sebebi ile yaptıkları neler neler varmış:

Eşlerini sirkeli su ile yıkamadan eve almayanları mı dersiniz,
Kolonya ile yıkanmadan eve adım atamazsın diyeni mi...
Adamı annesinin evine göndermeye çalışanı mı...
Zaten normal zamanda gözüme batıyordu, şimdi hep evde, nasıl katlanacağım deyip karalar bağlayanı mı...
Adamı kendi kafasına göre tecrit edip ayrı odaya postalayanı mı...
Aynı evin içinde sosyal mesafeyi koruyalım çığlıkları atanı mı...

Banklarda ve parklardaki beylerin niye bunca uyarıya ve tehlikeye karşı orada olduklarının mantığını şimdi çözdüm galiba.

Adamcağızlar eve sığmıyorlar! Her eşyaya yer bulduk ama evin beyefendisine ayrılacak yer yok.
Neresi neresi diye düşünürken adam kapıyı çarpıp çıkıyor, en münasip yeri yani "sokaktaki bankı" kendi elleriyle buluyor.

Gülüyorum ağlanacak halimize....

Allah'ım bu zorlu süreci tefekkür ve sabır dayanağımız ile hem kazançlı hem bilinçli hem de huzur ile tamamlamayı nasip eyle.

Nagehan İpek