Sevgili Anneciğim

Beni çok sevdiğini, benim için dünyaları vereceğini biliyorum. Henüz konuşamadığım için, en çok neler isterim ve gelişimimi en güzel nasıl destekleyebilirsiniz konusunda sana bu mektubu yazmak istedim.

 

İlk olarak, anneciğim, seni hep yanımda isterim. Neden hep yanımda isterim? Çünkü en iyi seni tanırım, senin kokunu alınca kendimi güvende ve huzurlu hissederim. İlk aylarımda bile, sen sanırsın ki senin farkında bile değilim, ama sen benden uzaklaşırsan huzursuz olurum. Ne olur, mümkün olduğu kadar çok benimle ol. Hem de ne kadar ilginç değil mi, sen de benden ayrılınca huzursuz olursun..

 

Etrafımızdaki bazı iyi niyetli insanlar sana beni fazla kucağına alma diyebilirler. Çünkü kucağına alışacakmışım. Anneciğim, sakın onları dinleme. Çünkü sen beni kucağına aldıkça, ben büyüyorum. En gelişmiş olan doku hissimden dolayı, bana dokunuldukça büyüme hormonu salgılanıyor. Ayrıca kucağına alışsam ne olur? Yürümeye başlayınca dünyayı keşfetmekle o kadar meşgul olacağım ki, kucağın birden boş kalacak. Hadi gel, bu ilk yıl, birbirimizi bol bol koklayalım, hissedelim, yakınlaşalım. Ben seni uyurken bile hissediyorum, biliyorsun. Yani, sen yanımda iken iyi uyuyorum, sen olmayınca çok uyanıyorum, huzursuz oluyorum. Beni senden ayırma, hiç kimseye de bizim ilişkimize müdahale etmesine izin verme. Sen sarhoş olmadıkça, aşırı yorgun olmadıkça, üstüme yuvarlanmazsın, bana bir şey olmaz. Benimle uyuman sadece benim için de senin için de daha güzel olur. Sen de bütün gece kalkmaktan kurtulur, uykunu alırsın, ben de seni aramaktan, senin kokunu özlemekten kurtulurum. Annen, baban, komşuların, kim derse ‘sakın beraber uyuma, çocuğu ezersin’, bırak konuşsunlar, ama ilişkimize, benim büyümeme zarar vermelerine izin verme anneciğim.

 

Bir de süt konusunu yazmak istemiştim. İstediğim zaman, istediğim kadar süt ver bana, ne olursun anneciğim. Ben 6 ay oluncaya kadar, sadece süt ver hatta, başka bir şey istemem. Kendini şişelerle, mamalarla yorma. Benim için en faydalısı ve en doyurucusu bana özel üretilmiş senin sütündür. Doktor amcalar bile kafanı karıştırabilir, 4 aydan sonra şunu ver bunu ver diyebilir. Verme anneciğim, onları henüz sindirmekte zorluk çekerim. Hatta 6 ay olunca bile, 1 yaşıma kadar, yine ağırlıklı sütle beni beslemeye devam et, ne olur. Süt dışındakileri, bana tattıracak kadar, ya da istediğim kadar ver, bana zorla mama yedirme lütfen. Ben açlığımı da bilirim, tokluğumu da bilirim. Bana bu konuda güvenebilirsin. Ha, öyle dedim de, bazı küçük bebek arkadaşlarıma büyük kötülük yapıyorlar bilmeden anneleri. Bebek arkadaşım huzursuz olunca, hemen süt dışında bir şey vermeye başlıyorlar, ya mama ya emzik. İkisi de kötü, çünkü emzik arkadaşlarımın kafasını karıştırıyor, süt bekliyorlar, süt çıkmıyor, sonra da daha az süt emiyorlar. Ya da mama veriyorlar bebek arkadaşlarıma, sonra da arkadaşım tok oluduğu için daha az süt emiyor, annelerin vücudu da daha az süt yapıyor, sonra yine doymuyor diyorlar, daha da çok mama veriyorlar, bebek arkadaşım daha daha da az süt emdiği için, daha da az süt oluyor, sonunda da trajik bir şekilde anne sütü gelmiyor, çünkü bebek arkadaşlarım emmedikçe süt olmuyor.

Ne olur beni sütünden mahrum etme. Huzursuz olduğumda ve derdimi anlamıyorsan (bebek dili ve bebek işaret dilini bilmiyorsan), bu illa aç kaldım demek değildir. Belki benden uzak kaldın. Belki sıcakladım çünkü fazla giydirdin. Belki canım sıkıldı, yeni bir şeyler görmek istedim. Belki karnım ağrıyor. Annannem bile ısrar etse, ne olur, bana 6 aydan önce mama verme, emzik ise hiç verme. Sen mutsuz olduğunda kendini ifade etmeye çalışırken, hemen ağzını kapatsalar, iyi gelir mi?

 

(Devam edecek)