Sevgiye Aç Çocuklar

Çocuk Aile’de her hafta olduğu gibi bu hafta da sizlerden gelen soruları cevaplamaya devam ediyoruz.

Birinci sorumuz: İyi günler hocam, benim oğlum 2 yaşında. Ben ev hanımıyım. Yani bütün gün onunlayım. Oğlumun yaklaşık 6 aydır sinirlenince yahut istediği olmayınca kafasını vurma huyu var. Bu sıralar daha da arttı. Olur-olmaz her şeye yapıyor. Ne yaptıysak olmadı. Başlarda görmezden geldik, sonra dikkatini başka yere yönlendirmeyi denedik. Olmayacak bir şeyi istese de önce “hayır” demeden açıklama yapıyorum. Bu sıralar neden kafasını vurduğunu, vurunca kafasının acıyacağını anlatıyoruz ama yok değişmiyor. Eğer istediğini yaptırmak için vuruyorsa daha temkinli vuruyor ama çok sinirlenince hiç düşünmeden hızlıca vuruyor ne yapmalıyız? Bir öneride bulunur musunuz?

Çocukların 3 yaş dönemi “Benim dediğim olsun” dedikleri, gördükleri birçok şeyi “benim” diye sahiplendikleri, söylenen her şeye inat ettikleri bir dönemdir. Çocuğunuz öfkesini ifade ederken, kafasını vurma davranışını birisinden görerek, ya da rastgele kazanmış olabilir. Çocuk kafasını vurduğunda, panik haline bürünmek, heyecanlanmak, çocuğun üzerine düşmek çocuğun bu davranışını pekiştirir. Bu nedenle çocuğunuz sakinleşinceye kadar onu kendi haline bırakmanız daha doğru olacaktır. Açıklamalar yapmak, “oğlum kafanı vurmak demek” bu yaş çocuğu için çözüm olmayacak, bilakis siz bu sözlerle üzerinde daha fazla durduğunuz için kafa vurma davranışı artacaktır.

İkinci sorumuz: İyi günler hocam, benim 4.5 yaşında bir yeğenim var. Çok utangaç, anneanne dede veya teyze de dahil olmak üzere dışarıya karşı suskun. Sorulara cevap vermiyor ya da bir yere gittiğinde en az 1-2 saat sonra alışıyor. Geceleri uykusundan uyanıp annesini arıyor ve uzun süre ağlıyor. Sürekli “Annem beni bırakıp gidecek.” diye korkuyor. “Neden uyumuyorsun?” diye sorduğumuzda annem ben uyuyunca gidecek diye korkuyorum diyor. Anne ev hanımı çalışmıyor ve genellikle birlikte vakit geçiriyorlar. Oyunu sadece anneyle oynamak istiyor, yaşıtlarıyla oyun oynamaktan kaçınıyor. Kreşe gönderelim belki açılır dedik ama başarısızlıkla sonuçlandı. Herhangi bir durumda “Başım ağrıyor, karnım ağrıyor” diye ağlıyor. Ya da sürekli huzursuz. Önerilerinizi bekliyorum.

Bahsettiğiniz çocuğumuz annesine güçlü bir bağlılık geliştirmiş ki, bu bağlılık bağımlılık düzeyine de çıkmış olabilir. Eğer bir çocuk 4,5 yaşında annesiz uyuyamıyor, onsuz bir yere gidemiyor, onsuz yemek yiyemiyorsa, anne olmadan dedede bir gece dahi kalamıyorsa bu bağlılık bağımlılık düzeyine gelmiş olabilir. Öncelikle annenin çocuğu kendinden biraz bağımsızlaştırması gerekiyor. Yemeğini kendi yemesini, üstünü kendi giymesini, ayakkabısını kendi çıkarıp takmasını sağlayarak buna başlayabilir anne. Bununla birlikte anne çocuğu olan komşuları bol ziyaret ederek çocuğunun arkadaş çevresi kazanmasını sağlayabilir. İlerleyen zamanlarda birkaç saatlikten başlayarak bir komşuda akraba da çocuğunu bırakabilir. Eğer çabalarınıza rağmen bir düzelme olmazsa mutlaka bir çocuk ruh sağlığı uzmanından yardım almalısınız.

Üçüncü sorumuz: S.A hocam. 7, 3.5, 1.5 yaşlarında 3 çocuğum var ve çalışıyorum. Büyük kızım sürekli “Beni sevmiyorsun, ödevimi sen yaptır, seninle uyuyacağım” diyor. Birinci sınıfa gidiyor ona ödev yaptırmakta da zorlanıyorum. Kardeşleri sürekli müdahale ettiği için kendi başına yapabileceği ödevleri kendisinin yapması istiyorum. Ama ben başında beklemedikçe yapmıyor. Küçük kızım ortanca tırnaklarını yiyor, sürekli kardeşine ablasına bize tükürüyor, vuruyor. Özellikle küçük kardeşine çok zarar veriyor, itiyor elinde ne varsa atıyor. Konuşuyorum anlamıyor, ödül veriyorum anlamıyor, kızıyorum anlamıyor. O da benimle uyumak istiyor. En küçük olanı yani oğlum oda sürekli kucak istiyor, sabaha kadar emiyor. Hiçbir şey yemiyor. Çok zayıf. Hepsi benden ilgi bekliyor, hepsi benimle uyumak istiyor. Babamız da akşamları çalışıyor. Bazen öfkemi kontrol edemiyorum, onlara kızıyorum, bağırıyorum. Artık onlar da bağırmaya başladı, buna da çok üzülüyorum. Çıkmazdayım çok zor durumdayım ne yapmalıyım?

Aslından bu çocukların söyledikleri ortak bir şey var: Anne biz sevgine açız. Bizi sevginle doldur. Büyük olanın ödevlerini beraber yapmak istemesi, ödev yaparken sizin yanınızda bulunarak o sevgiyi hissetmek. Sizinle beraber yatmak istemelerinin nedeni de bu. Gün içinde annelerine doyamayan, anne sıcaklığını, şefkatini derinden hissedemeyen çocukların bu şekilde davranış göstermesi oldukça normaldir. İlk yapmanız gereken, ne kadar yorgun da olsa, baba ile işbirliği içinde bu çocukların sevgi depolarını doldurmaktır. Üç çocuğunuzla birlikte birisi sizin kucağınızda olarak oynayacağınız ortak oyunlar onların sevgi deposunu dolduracaktır. Çocuklara bazen kızmakta sorun yoktur. Ne zaman ki, kızmalarınız “bazen” den, “sık sık” a dönüşürse o zaman endişelenebilirsiniz.

Son sorumuz: Rabbimin selamı üzerinize olsun. 1998 yılında evlilik yoluyla Almanya’ya geldim. Eşimle anlaşıyoruz. İki çocuğum var. Kızım 6. sınıfa oğlum 4. sınıfa gidiyor. Geldiğim yıllardan beridir Almanya’ya alışamadım. Hep dönüşü düşündüm. Fakat eşimi ikna edemiyorum. Eşim ilkokulunu Türkiye’de bitirip gelmiş. Eşimin geçim endişesi ve alışamamak gibi korkuları var. Eğer dönersek kirada olmayacağız. 650 TL’de gelirimiz var. Tabi ki ben de çalışacağım. Ben evlatlarımın Almanya’da kalmasını istemiyorum. Eğer kalırlarsa bir daha dönmelerini imkânsız gibi görüyorum. Bu arada yaşımı da söyleyeyim: 39. Bir uzman olarak sizden fikir almak istiyorum. Uyum hakkında ve ikna konusunu açıklarsanız çok memnun olacağım. Selam ve dua...

İnsan yeni girdiği her ortamda kısa süreli ya da uzun süreli uyum sorunları yaşayabilir. Bu sorunlar genelde 2-6 aya arasında aşılır ve kişi yeni ortamına uyum sağlamaya başlar. Uyum sorunları azaltmak için önceden çeşitli hazırlıklar yapılabilir. Taşınmayı düşündüğünüz bölgeye yapacağınız ziyaretler, çocuklarınızın burada arkadaşlar edinmesi, okul döneminde değil de yaz tatilinde taşınmak gibi seçenekler çocukların yeni ortama uyumunu kolaylaştırır. Ben uyum sorununun aşılacağını düşünüyorum. Bunun dışındaki geçim sorunu olup olmayacağı sizin mesleğinize, dönmeyi düşündüğünüz bölgeye göre değişir. Siz hayatınızda önemli bir değişiklik yapmayı planlıyorsunuz. Bu kararı ailecek almalısınız. Unun için de eşinizin ve çocuklarınızın kaygılarına somut çözümler üretmeniz gerekebilir.

Sorularınızı bu sayfanın altına yorum olarak yazabileceğiniz gibi, iletisim@cocukaile.net adresinden de iletebilirsiniz.

Mehmet Teber

Psikolojik Danışman & Pedagog

www.mehmetteber.com